Sportpret gaat ervan uit dat élke ouder, ongeacht de leefsituatie, het beste wenst voor zijn kind. Omdat kansarme ouders beperkt worden in hun kansen om te participeren in de maatschappij, willen wij zoveel mogelijk helpen waar nodig. Door gratis vrijetijdsactiviteiten voor kinderen te voorzien dragen wij ons steentje bij om kansarmoede uit de wereld te helpen.

Toch blijkt dit niet zo simpel te zijn. Ondanks dat we vrijetijdsactiviteiten gratis aanbieden, merken we dat er drempels bestaan die ouders in kansarmoede ervaren bij het inschrijven van hun kinderen. Als organisatie, maar in regel voor iedereen, is het daarom belangrijk om zo goed mogelijk rekening te houden met deze drempels.

Één van de meestvoorkomende drempels die kansarme ouders ervaren zijn emoties. Wat bedoelen we met emoties? Welke link bestaat er tussen kansarmoede en emoties? Bestaan hier oplossingen voor? Hieronder leest u enkele interessante bevindingen die deze vragen kunnen verhelderen.

Kansarmoede en emoties

Zoals eerder beschreven worden gezinnen in kansarmoede beperkt in hun kansen om te kunnen participeren in de maatschappij. Dit probleem verstrekt zich op zowel materieel als immaterieel gebied en kan worden verduidelijkt door een spinnenweb.

Bovenstaande figuur maakt tevens duidelijk dat het om onzichtbare – internaliserende – en zichtbare – externaliserende – problematieken gaat. Deze problematieken zijn verbonden aan elkaar. Zo blijkt bijvoorbeeld dat financiële armoede een invloed heeft op de cognitieve ontwikkeling van kinderen en bijgevolg ook op de onderwijskansen.

Kansarmoede gaat met andere woorden om een multidimensioneel probleem waarbij verschillende gevoelens aan bod komen en met elkaar in verband kunnen worden gebracht. Enkele van de vaakvoorkomende emotionele problemen zijn onder andere: moedeloosheid, wanhoop, gevoel van machteloosheid en falen,… Er komt dus veel meer kijken bij kansarmoede dan enkel een lager inkomen (Ardjosemito-Jethoe, Reparaz & Rijk, 2017).

Emoties bespreekbaar maken

Deze bevindingen maken snel duidelijk dat kansarme ouders niet snel geneigd zijn om hun gekwetste binnenkant te laten zien. Deze binnenkant blijft dus liefst onzichtbaar. We kunnen logischerwijze ouders niet forceren om hun interne moeilijkheden te bespreken maar we kunnen er wél zo goed mogelijk rekening mee houden. Als hulpverlener of vrijwilligers is het moeilijk om rond deze emoties in gesprek te gaan.

Hoe doen we dit nu juist? Het is van belang om gezinnen in kansarmoede voornamelijk de ruimte te geven voor hun emoties.  Het bieden van een luisterend oor doet veel bij deze doelgroep en valt dus niet te onderschatten. De gezinnen het gevoel geven dat je bereid bent te luisteren kan al veel betekenen.

Bronnen

Ardjosemito-Jethoe, S., Reparaz, L. R., & Rijk, K. (2017). Diversiteit in de samenleving. Concepten, voorbeelden uit de praktijk en methoden voor de hbo-professional. Assen: Koninklijke Van Gorcum.